Αποτελέσματα-συμπεράσματα

Είναι αρκετά δύσκολο εγχείρημα η ανάλυση του δικού σου αυτοβιογραφικού υλικού. Χρειάζεται αποστασιοποίηση και αντικειμενικότητα, ενώ ταυτόχρονα εμπλουτίζεται από το προσωπικό βίωμα. Θα προσπαθήσω όμως να προχωρήσω σε κάποια συμπεράσματα που πηγάζουν από το υλικό αυτό.

Φαίνεται πως οι θεματικοί άξονες που προήλθαν από την προσωπική μου εμπειρία ως εργαζόμενη σε χώρους υγείας δεν διαφέρουν και πολύ από αυτούς που ανέδειξε η βιβλιογραφική ανασκόπηση. Ωστόσο, προέκυψαν περισσότερες υπο-κατηγορίες.

Το πατριαρχικό μοντέλο σχέσεων νοσηλευτριών-γιατρών φαίνεται να δεσπόζει, όμως υπάρχουν και άλλα υποδείγματα, όπως αυτό του «πάτερ-φαμίλια» ή της «οικογένειας» και του «συντρόφου» που δείχνουν ότι υπάρχει ποικιλία στα «σχήματα» επικοινωνίας των γιατρών με τις νοσηλεύτριες. Παρόλα αυτά οι σχέσεις είναι εξουσιαστικές σε μεγάλο βαθμό και καταπιεστικές σε αρκετές περιπτώσεις («ο αυστηρός διευθυντής», «οι καυγάδες με την προϊσταμένη», η «υποτακτική συμπεριφορά» κ.λ.π.). Συχνά αναπαράγουν τους ρόλους της γυναίκας μέσα στην οικογένεια (π.χ. «ο σύντροφος εργασίας»).

Τα στερεότυπα φύλου δεσπόζουν και αναπαράγονται στους χώρους εργασίας των νοσοκομείων όπως ειδικά δείχνουν οι υποκατηγορίες : «η κούκλα», «η χαζή», «η γριά». Οι γυναίκες κρίνονται από την εξωτερική εμφάνιση, την ηλικία, ή τη συμπεριφορά τους (υποτακτική ή μη) παρά από αντικειμενικούς δείκτες αξιολόγησης. Συχνά στην αξιολόγηση αυτή βασίζεται η καλή ή όχι συνεργασία με τους γιατρούς και τους υπόλοιπους συναδέλφους. Οι διακρίσεις που βασίζονται στο φύλο είναι εμφανείς και «διατρέχουν» όλο το φάσμα της εργασιακής ζωής των νοσηλευτριών, αλλά και των γυναικών γιατρών.